Nog niet zolang geleden was mij niets teveel, een baan 3 kinderen in huis en dieren ver
zorgen. Het ging allemaal als vanzelf. Je kent dat vast wel, alle ballen in de lucht houden. Voor sommigen leidt dit vroeg of laat tot overspannenheid en voor anderen zelfs tot een burn-out. Hier gebeurde het laat, ineens ging mijn lichaam een ander leven leiden dan mijn hoofd.
Het begon met een voet, daarna de rug en schouders om tot slot ook nog de knieën te bereiken. In eerste instantie dender je gewoon door. Je geneest en gaat verder. Na een, niet geheel vrijwillig, ontslag zakte alles als een plumpudding in elkaar. emoties wonnen het in eerste instantie van alle andere gevoelens en na 2 jaar ging er een knop om.
Je leven is te kort om je constant af te blijven vragen waarom overkomt mij dit nu weer? Als je weet dat er iets is waarbij geen verbetering mogelijk is, en het waarschijnlijk alleen maar slechter wordt, is het tijd om jezelf te veranderen.
Ik ging op zoek en vond een manier om niet mijn lichaam mijn leven te laten leiden. De handrem ging er af, en ik besliste weer wanneer ik iets wilde doen. Dat gaat natuurlijk niet vanzelf en is hard werken, soms 3 stappen terug voor je er 1 vooruit kunt zetten. Maar het resultaat mag er zijn.
Het wordt nooit meer hetzelfde, het is voor altijd anders. Vroeger leek alles beter en makkelijker te gaan, nu gaat het anders en leef ik ook met pijn een fijn leven. Hoe zit dat bij jou?